Serdar Özkan'ın ilk kitabı olan Kayıp Gül. Aslında çıkalı ve Türklerin Küçük Prensi'nin dünyayı büyülemesinden biraz zaman geçti. Küçük Prens diyorum ya bunu ben söylemiyorum dünyaca ünlü isimlerin benzetmeleri.
Daha önce blogum da Kayıp Gül romanlarından Aşkın Resmine yer vermiştim. Çok da beğenmiştim. Ancak bir seri kitaplarının birincisinden başlamamak nasıl bir hatadır. Aşkın Resmi kitabının kapağını, sayfalarını öyle çok beğenmiştim ki seri kitabı olup olmamasını umursamadan almıştım. Yani kısacası ben seriye tersten başladım sanırım. 
Kayıp Gül romanlarının birincisi 40'ın üzerinde dile çevrilmiş ve ülkede basılmış bir kitap. Üstelik bu başarıyı ilk kitabında yakalamış bir yazar Serdar Özkan. Kitapları Küçük Prens, Martı gibi kitaplarla aynı seviyede yerini almıştı.

Türk kültürü, Yunan Mitolojisi, Yunus Emre, Meryam Ana, Sokrates, Küçük Prens, Nasrettin Hoca ve Güllerin dünyası hepsi ile birlikte bir yolculuğa çıktığınızı düşünün. Birde İstanbul ve Efes.
Kitabın konusundan da bahsetmem gerekirse Diana Öykü yazarı olmak isteyen ancak çevre baskısı ve etrafında edindiği şöhretini kaybetme korkusu ile Avukatlık okuyan bir genç kızdır. San Francisco da yaşamaktadır. Babasını küçükken kaybettiğini düşünerek büyümüştür. Ancak annesi rahatsızlanır ve yavaş yavaş bütün dünyası değişmeye başlar. Annesinin ölüme yaklaştığı günlerde, annesi Diana ya öldüğünde okuması için bir mektup verir. Bu süre için de babasının ölmediğini üstelik bir de ikiz kardeşi olduğunu öğrenir. Annesinin ölümünden sonra diana'nın artık ikiz kardeşini bulması ve birbirlerine sahip çıkmaları gerekmektedir. Ancak bu kararı almak kolay değil onun için. Elinde sadece ikiz kardeşi Mary'nin annesine yazdığı mektuplardan başka hiç bir şey yok. Bu mektuplar Daiana yı İstanbul'a kadar getiriyor. Mektuplar istanbul'da ise Daina yı Zeynep Hanım ile buluşturuyor. Mary'nın mektuplarında Zeynep Hanım'ın güllerle konuşabildiğini öğreniyor daina. Güllerle konuşabilmek ne kadar inandırıcı gelmese de, Kardeşini bulabileceği bir yol olduğunu düşünüyor ve güllerin dilini öğrenmek istiyor.
Güllerin dilini öğrenebiliyor mu okuyunca göreceksiniz artık. Ancak o gül bahçesinde güllerin birbirleri ile konuşmalarını seveceğinize eminim.

Bir de kitaptaki iki karakter daha var ki bunları da seveceksiniz. Bir falcı ve bir ressam olan Mathias. Birbirleri ile olan diyalogları ve Diana olan ilişkileri.

Mathias ile ilgili daha çok şey öğrenmek istiyorsanız daha önce blogum da yer verdiğim Aşkın Resmi'ne bir göz atın derim.

''Üzgünüm dostum ama, sana tutkuyla bağlananlar bir gün seni terk edecekler. Çünkü onlar sana değil, kendi tutkularına tapıyorlar yalnızca. Ve bir gün gelecek, o tutkuları başka bir tanrıça bulacak. Senden daha güzel, daha güçlü bir tanrıça! İşte o zaman da sen unutulacaksın. Kendini onların övgüleriyle var ettiğin için de, unutulduğun zaman yok olup gideceksin.''

205 sayfa olan bu kitap bir çırpıda bitirilebilecek akıcılıkta.
Kayıp Gül romanlarını bir çok kişinin okuduğuna eminim ancak okumayanlar için bir hatırlatma olsun istedim.

Şeytan Geçti kütüphane de karşıma çıkan ve kapağından etkilenerek aldığım bir kitap aslında. Sadece 103 sayfa çok kısa sürede bitirilebilecek bir kitap. İthaki yayınları tarafından 2010 yılında çıkmış bir kitap Şeytan Geçti.
Konusu ise çok daha derin. Kadınlar..
Yazar Aslı Tohumcu şöyle diyor.

'' Bu kitaptaki hikayelerin hepsini lanetliyorum. En önce bunu bilmenizi isterim. Ne dinlerken onları ilk ağızdan, ne de yazarken siz okuyasınız diye bana mutluluk verdiler. Dilerim, size de sıkıntıdan başka bir şey vermezler.''

Toplum baskısı, tecavüz, aile dramları, kadınların hayatlarını cehenneme çeviren erkekler, çocuk gelinler, bildiğimiz, duyduğumuz hikayeler. Ama böylesine önümüze serildiğinde daha da etkilenmemek mümkün olmuyor.
Şeytan Tırnağı: Kuaförde çalışan genç bir kızın hikayesi. Abisi ve yengesiyle birlikte yaşayan bu kız, yengesinin tacizlerine, kışkırtmalarına ve hakaretlerine katlanmak zorunda. En sonunca belki bir çıkış noktası olarak bulduğu, dedikoducu müşterisine törpüyü takıverir. Sonrada şöyle der 'Bunu bir güzel dezenfekte etmek gerek.'

İki Kişinin Bildiği: Sevgilisini tarafından kandırılıp sonra da tecavüze uğrayan bir kızın hikayesi. Üstelik tecavüzcüsü ile ailesi tarafından evlendirilmek istenir.

Kurt Gözler: Döne ve Fatma'nın hikayesi. Fatma annesinin cenazesi kılınırken erkeklerin arkasında olmayı yediremezler. Eziyet eden adamların, dualarına ihtiyaçları olmadığını düşünürler. Erkeklerin önünde namaz kılmak istediklerini söylerler ve hocadan izni alırlar. Kadınlar öne geçer erkekler ise arkaya.
Namevcut:  Yaşı büyülterek evlendirilmiş bir çocuk gelin aslında. Evlendiği için mutlu idi çünkü evlendikten sonra Almanya'ya gideceklerdi. Evlendiği adam orada çalışıyordu. Bu köy hayatından kurtulacaktı belki ancak. İşler istediği gibi gitmedi. Almanya ya gitti ama evden dışarı bir kere bile çıkamadı. Aç bırakıldı, dayak yedi.

Şeytan Geçti'nin içindeki hikayelerin bunlarla sınırlı olduğunu düşünmeyin. İçinde bir çok hikaye var. Şeytan Geçti için kusursuz bir kitap diyemem. Ancak hikayeler etkileyici. Yazar Aslı Tohumcu aslında bugünlerde de gündemden hiç düşmeyen, bütün uyarılara rağmen giderek çoğalan kadına şiddete bir çok farklı yönden bakmış.

Kitabın tasarımını ve kitabın içindeki resimleri ben beğendim. Resimlerin özenle hazırlandığı belli.

Bir önceki yayınım olan Lunapark Kapandı atlı romana buradan ulaşabilirsiniz.

Uzun süredir okumak istediğim bir yazar olan Marıo Levi 'nın  Lunapark Kapandı okuduğum ilk kitabı oldu. Açıkçası büyük beklentilerle okumaya başladım. Marıo Levi'nın okuduğum ilk kitabı olması, romanın 646 sayfa olması biraz gözümü korkutmadı değil.

Lunapark Kapandı yazarın 3. romanı ve 2005 yılında Doğan Kitap tarafından yayınlandı.
Romanı elime ilk aldığımda isminin, romanla nasıl bir bağlantısı olduğunu merak etmiştim. Mario Levi bir röportajın da şöyle söylemiş.

''Lunapark kapandı, çocukluk saflığının bitmesi demek. Lunapark'ın kapanması çocukluk dünyasının bitmesi demek. Hepimizin bir yerlerde kapatmak zorunda kaldığı lunaparklar vardır.''

Lunapark kapandı kırklı yaşlarında, reklam yazarlığı yapan, evli ve bir çocuğu olan, düzenini kurmuş bir adamın, genç ve güzel bir kadın olan İnciyle yasak aşk yaşamasını anlatıyor. Romanın anlatıcısı bu adam olmasına rağmen, Hikaye bu şekilde başlasa da zamanla İnci'nin hayat hikayesine dönüşüyor ve büyük bir sürpriz ile bitiyor.

İnci bir çok kadının yaşadığı ama günümüzde dahi üstü kapatılmaya çalışılan bir trajedinin kahramanı aslında. Zor bir hayat yaşamış ve ayakta kalma savaşı vermek zorunda olan bir kadın. İlişkilerinin bir doğuda kendisinden yaşça büyük ve evli adamlarla.

''Bilinen çok sıradan kahramanların hikayesi..''

İnci'nin çalıştığı çocuk oyuncakları satan mağazanın bir reklam projesi için yemeğe çıkıyorlar. O yemekte adam İnci'ye aşık oluyor.

İnci'nin zaten bir sevgilisi olduğunu öğreniyor sonra bir daha görüşmüyorlar. Aradan 2 yıl geçiyor. Bu süre boyunca İnci'yi sevmekten hiç vazgeçmiyor. Bir gece İnci bu adamı tekrar arıyor. Tekrar buluşuyorlar ve böylece her şey başlıyor.

Bir gün karısını karşısına alıyor ve hayatında başka birisinin olduğunu söylüyor. Karısı anlatmasını istediğinde ise şöyle söylüyor.

''Neyi anlatabilirim ki.. Sıradan bir hikaye işte.. Adam yaşadığı hayattan sıkılıyor ve karşısına tam o sırada genç alımlı bir kadın çıkıyor.. Tıpkı yüzlerce, binlerce kez yazılmış o uzun piyasa romanlarında olduğu gibi. O çok bilindik filimlerdeki gibi..''

Bunu  o günlerde göremese de İnci hayallerindeki kadından çok farklı biri aslında.
Zaman içinde inci eşinden boşanacağının ve buralardan kaçıp gideceklerinin, evleneceklerinin hayallerini kurmaya başlıyor. Adam ise boşanacağını söylese de bu konuda bir adımda atmıyor.
Ailesini arkasında bırakamıyor. Bu sebeple bir çok kez ayrılma noktasına geliyorlar. Ancak ikisi de buna cesaret edemiyorlar.

'' İkisi de bana bakarak gülümsüyordu. İkisi de beni bir şeyler yapmaya çağırıyordu, hatta zorluyordu. Bense hiç bir şey yapmıyordum. Sadece duruyordum, olduğum yere tutunmaya çalışıyordum.''

''İnci bir aşkı, Selin'se bir aileyi, kolay kolay kopamayacağım değerleri korumamın savasını veriyordu sanki.''

Bir çok olay, bir çok tartışma yaşadılar. En sonun da ayrılma kararı aldılar. Aylarca görüşmediler. İnci aylar sonra  maddi değerlerin peşinde kosan biri olmamasına rağmen öfkesi ona şu sözü söyledi.

''Hayatınıza yeni bir mirasçı geliyor.''

Roman hakkında bir fikir edindiğinizi düşünerek konusunu burada bırakıyorum. Romanın 646 sayfa olduğunu düşünürsek emin olun çok küçük bir kısmını anlattım.
Romanda bir kelime vardı ki beni uzun uzun düşündürdü. Adam bir iki konuşmasında kadınlarım diyordu.

''Kadınlarımın telefonlar karşısındaki tavrı aynıydı.''

Kadınlarım kelimesi beni tuhaf bir şekilde rahatsız etti.

Hayata dair bir çok şey vardı aslında romanda. Mükemmel bir kurgusu, anlatımı ve gerçekçiliği.
Karakterlerin kendilerini sorgulayışı, bencillikleri, hesaplaşmaları,hataları, kaygıları, yalanları, umutları, aşkları kusursuz bir şekilde kurgulanmıştı.

Lunapark Kapandı bir çok okuyucu için uzun gelebilir. Her diyalogdan sonra gelen tahlil kısımları çok uzundu. Mario Levi okuyucularına duyguları fazlası ile vermiş diyebilirim. Bu durum beni de bir ara rahatsız etti. Biraz kısaltılsaydı nasıl olurdu diye düşünmedim değil. Açıkçası bana da biraz uzun geldi.

Beyaz Gemi Cengiz Aytmatov kitabı hakkındaki düşüncelerime buradan ulaşabilirsiniz.

Beyaz Gemi, Kırgız yazar Cengiz Aytmatov tarafından 1970 yılında yazmış olduğu öykü kitabıdır. Biraz roman tadın da aynı zaman da kendi kültürüne ait efsanelere de yer verdiği eserlerinden biri olan Beyaz Gemi,  San-Taş Vadisi yakınlarında geçmektedir. Kitabın kahramanı 8 yaşlarında Annesi ve Babası tarafından terk edilen, dedesi, üvey ninesi ile yaşayan bir çocuktur.

İnanılmaz bir hayal gücü olan bu küçük çocuk, hiç arkadaşı olmamasına rağmen hayal gücü ile birlikte kendisine bir dünya kurmayı başarmıştır. Dedesinin çocuk için hazırladığı dere kenarındaki gölette yüzmeyi, bir balık olduğunu hayal etmeyi çok sevmektedir. Dedesinin ona aldığı çantayla saatlerce koşmakta ve çantayla konuşmaktadır.Deve, Kurt, Eyer ve Tank isimlerini verdiği kayalarla konuşmayı, dağa çıkıp dedesinin ona verdiği dürbünle babasının içinde olduğunu düşündüğü Beyaz Gemiye bakmayı, bir balık olup geminin peşine takılıp babasına ulaşabileceğini hayal etmektedir. Hayal etmekten daha çok bir balığa dönüşebileceğine gerçekten inanmaktadır.Aynı zaman da Işık Gölü, San-Taş Vadisini daha yakından bakmayı, Dedesinin masallarını, efsanelerini de dinlemeyi çok sevmektedir. Çocuk hikayede saflığın ve geleceğin temsilidir.

Dedesi ise herkese, her şeye karşı iyi niyetli, merhametli, insanlara karşılık beklemeden yardım eden, yıllardır emeğinin karşılığını alamamasına rağmen sürekli çalışan. Geleneklerine ve kültürüne bağlı. Kendisinden başka kimsesi olmayan torunu'nun düşüncesiyse başına gelen her şeye katlanan ve Torununun başarılı biri olduğuna görmek isteyen Mumin dede torununa anlattığı hikayelerden ve efsanelerle çocuğun hayal gücünün gelişmesindeki en büyük etken olmuş ve torunun değer verdiği tek kişi olmuştur.
Mumin dedenin anlattığı en önemli efsanelerden birisi Maral Ana efsanesidir.

Maral Ana Efsanesine göre Kırgızlar da hazırlanan bir törende bütün Kırgızlar öldürülür. bir şekilde bir kız ve erkek çocuğu hayatta kalmayı başarır. Kısa bir süre içinde tekrar yakalanan bu iki çocuk uçurumun kenarına sürüklenirken karşılarına Maral Ana çıkar ve çocukları almak ister. Maral Ana'yı insanlar konusunda uyarmalarına rağmen Maral Ana çocukları alır. Onları Issık Gölü kenarına kadar getirir. Bir yandan yıllar geçerken Kırgızlar tekrar çoğalmaya başlarlar ve Marallar
ile barış içinde yaşamaya başlarlar. Tekrar güçlenen Kırgızlar  ilk olarak beyaz bir Maral'ı öldürürler ve boynuzlarını alırlar.  Maralları katletmeye başlarlar. Bunun üzerine Beyaz Marallar Issık Gölünü terk ederler ve bir daha kimse onları görmez.


 Mumin dede'nin Büke adında bir kızı daha vardır. Evlidir ve çocuğu olmamaktadır. Bunun bedelini de çok ağır ödemektedir. Sürekli farklı bahanelerle kocası Urazkul 'dan dayak yemektedir.
Mümin dedenin sessiz kalmasının tek sebebi kızını korumaya çalışmasıdır. Bu sebeple damadı ne derse onu yapmaktadır. Aynı zaman da Korucu başı olan damadı Urazkul'un yanında çalışmaktadır.
Urazkul her keze her şeye karşı öfkeli, nefret dolu, yoldan çıkmış bir adamdır. bir adamdır.

Çocuğunun olmaması onu kendisinden başka kimseyi düşünmeyen bir adama dönüştürmüştür. Bu hayatı yaşamaktan mutlu değildir. Şehirde lüks içinde yaşamak istiyor. Ona çocuk verebilecek, modern bir kadınla evlenme hayalleri dahi kuruyordur.
Beyaz Gemi'de Urazkul'un kendisiyle konuşmaları, öfkesi, nefreti, insanlara ve hayata olan tavrı çok güzel aktarılmıştı.

Bugüne kadar bu kitabı nasıl okumam diye soruyorum kendime. Üstelik on yıldan fazla olmuştur Beyaz Gemi kütüphanemdeki yerini alalı. Cengiz Aytmatov'a ait bu kitabı bugüne kadar görmezden geldiğim için çok üzgünüm.
Özellikle çocuğun hayalleri çok detaylı bir şekilde anlatılmasına rağmen ve masalsı bir anlatımı olmasına rağmen ben sıkılmadan ve merakla okudum. 

Beyaz Gemi'nin bendeki basımı Elips kitap'a ait ve 144 sayfa. Yani çok kısa sürede okuyabilirsiniz.Şu anda Ötüken yayınları tarafından basımı yapılıyor.

Bir önceki kitap yorumum olan Patasana Ahmet Ümit adlı kitaba buradan ulaşabilirsiniz.

Ayşegül çocuk serisini hatırlıyormusunuz. Benim çocukluğum bu seriyle geçti. Bunun için sevinmelimiyim, üzülmelimiyim bilmiyorum. O zamanlar benim kahramanımdı ve okuduğum da benden mutlusu yoktu. Ayşegül serisi sayesinde okumayı söktüm düşünün artık. Baktım her zaman benim için okuyabilecek birisini bulamıyorum. Kendi başının çaresine bak demiş olmalıyım.
Babacım benim için bütün seriyi tamamlamıştı yanlış hatırlamıyorsam ve  elinde Ayşegül kitaplarıyla  gelirdi.

İlk serinin yazılış tarihi 1954. O yıllardan bu yana varmış bu seri. Son zamanlarda bazı değişiklikler yapılıyor üstünde tabi. O eski resimleri falan yok yani. Ayşegül'ü biraz daha güzelleştirmişler ayrıca.
O yıllarda çizimleri ressam Marcel Marlier tarafından yapılmış. Öyküsünü ise Gilbert Delahaye tarafından yazılmış.
50'ye yakın ülkede yayınlanan Ayşegül serisi ilk olarak Belçika da, Fransızca olarak yayınlanmış.
1997 yılında ise seri 46 kitaplık bir seri olduğunda yazar Gilbert Delahaye hayatını kaybetmiş ve serinin yazarlığını Marcel Marlier'in oğlu Jean Louis devam ettirmiş.

Ayşegül Okulda, Ayşegül Seyahatte, Ayşegül Hayvanat Bahçesinde, Ayşegül Ormanda, Ayşegül Mutfakta, Ayşegül Sirk Cambazı, Ayşegül Ata Biniyor, Ayşegül Bale Yapıyor böyle gidiyor seri.
Ayşegül Bale Yapıyor'u okuduktan sonra. Bale yapmaya karar vermiş ve yıllarca bale yapmıştım düşünün artık.

Peki benim şansızlığım neydi. Biliyormusunuz bilmiyorum ama benim de ismim Ayşegül. Annem o yıllarda bu isim çok popüler olduğu için bu ismi koyduklarını söylüyor. Bu ismin popüler olmasına sebep olan şeyde işte bu kitaplar.
Tabi o zaman aklım ermiyor her şeye. Okulda gitmiyorum anlıcağınız çok küçük bir hayatım var. Sanıyorum ki bu isim bir bana ait. Bu durum da bu kitaplar beni daha da çok etkiliyor tabiki.

Ayşegül Çocuk Serisindeki bu tatlı kız bildiğiniz gibi her şeyi mükemmel yapıyor. İyi ata biniyor, sirk cambazı, Mutfakta da da iyi, Okulda da iyi, Balede yapıyor daha neler neler. Sanıyorum ki bende onun yaptığı her şeyi rahatlıkla yapabilirim, o yapıyorsa bende yaparım.

Sonra okul başladı tabi, anladım ki o kadar mükemmel değilim. Yaptığım tek şey bale zaten o da hüsranla sonuçlandı. Sonuç olarak bu kitap benim için hayal kırıklıkları ile dolu. Bunu anladığım zaman Ayşegül Çocuk Serisini elime bile almadım. Uzun yıllar bir kutunun için de bekledi. Sonrada başkasına vermiş olmalıyım. Ama kitabın bir çoğu hafızamın bir yerlerinde, resimlerini hala unutamıyorum üzerinden yıllar geçmesine rağmen.
Okuduğum ilk kitaplar bunlar işte, diğerleri ile ilgili ise hiç bir şey hatırlamıyorum. Üzülerek söylüyorum ki kitap okuma alışkanlığım bu kitaplarla başladı sanırım ve bu sayede bloguma da yazıyor olabilirim. İsmimi bile bu seriden almışım düşünün artık.

Su anda serinin satışı yapılmaya devam ediyor. Tabiki üzerinde değişiklikler yapılmış. Bir gün çocuğum olursa kesinlikle çocuğuma bu seriyi almayacağım. Siz ne düşünüyorsunuz?

Seri su anda elimde olmadığı için fotoğraflar bana ait değil. bu sebeple iki resim koyabildim. 

Bir süre önce blogum da Livaneli'nin Kardeşimin Hikayesi adlı romanını paylaşmıştım. Bildiğiniz gibi romanın kapağın da yüzleri bezlerle örtülü iki insan vardı. Bu resim biraz ürkütücü geliyor bir çok kişiye. Aynı şekil de bana da. René Magritte ile ilgili daha önceden de biraz bilgim vardı ama kitabı okumaya başladığım da kendisi ile ilgili bir çok makale, yayın da okudum. Bu resmin sahibi Belçikalı bir ressam olan René Magritte.


Peki bu resmin hikayesi ne. Sadece bu resim değil bunun gibi yüzleri bezlerle örtülü resimleri var kendisinin. 1912 yılında annesi Sambre Nehrine atlıyarak intihar etmiş. René Magritte bu olaya şahit olmuş ve annesinin suda cansız bedeni ve üzerindeki elbisenin kafasını örtmesinden de etkilenmiş olmalı ki.1927- 1928 yıllarında çizdiği Les Amants adlı serisi ortaya çıkmış. Tabi bu bir söylenti bu resimlerin bu şekilde çıktığı söyleniyor.
1898 yılında dünyaya gelmiş. 1910 yılında ise çizim eğitimi almaya başlamış ve 1912 yılında ise annesinin ölümüne tanıklık etmiş.Bir süre Brüksel de duvar kağıdı fabrikaların da çalışmış daha sonra Afiş ve Reklam tasarımları yapmış.

1927 yılında ise ilk sergisini Brüksel de açtı ancak başarısızlıkla sonuçlanan bu serginin sonucun da Parise taşındı.1936 yılında ise resimleri New York 'ta sergilendi ve arkasından gelen bir iki sergi daha yani Paris taşınması ile başarıda gelmiş.
1960'larda ise resimlerine olan ilgi artmış ve ilham kaynağı olmuş bir çok alanda.
Bir iki gün önce bir yarışma programında bu resmi yapan ressamın kim olduğunu sormuşlardı izleyenler bilir.
Bu resmin altında 'Bu bir pipo değildir' yazıyor. Bu sadece bir pipo resmidir. Aynı yaklaşımı bir elma resminde de yapmıştır. 'Bu bir elma değildir.' gibi eserleri de vardır.

Düş ürünü temaları işlediği resimlerin eğlenceli bir tarafı olduğu gibi korku, komedi gibi ilginç kavramlara yer veriyor. Gerçeküstücülük akımının en önemli isimlerinden birisi kendisi.
Resimlerin de üstü balık altı insan, kartal başlı bir buzul,bir kayayı boşlukta asılı bırakması, ters bir deniz kızı gibi ilk baktığınızda anlamsız gibi gelen eserleri vardır.

Eserlerinin rock albümü kapaklarında yer alması halk tarafından tanınmasına sebep olan en büyük etkenlerden birisidir bu şekilde popiler kültürde de yerini almıştır.

René Magritte hakkında sayfalar dolusu söylenecek şey var doğrusu ben sadece kısa bir bilgi vermek istedim. 

68 yaşında ölen sanatçı kendisini su şekil de anlatıyor.

''Benim resimlerim hiçbir şey anlatmayan görsel imgelerdir. Akla gizemi getirirler. Doğrusunu isterseniz, benim resimlerimi gören biri kendi kendine su basit soruyu sorar: 'Bunun manası ne?' O resmin bir manası yoktur. Çünkü zaten gizem de aslında hiçbir şeydir, bilinmeyendir.'' 

Ahmet Ümit kitaplarından yedincisi de bu gün bitti. Aslında uzun zaman önce almıştım ama kitaplığım da bekliyordu. Öneri üzerine aldığım bir kitap. Yaptığım Ahmet Ümit kitapları blog yazılarımda, yorum bırakan arkadaşlarımın bir kısmı en sevdikleri kitaplarından birinin patasana olduğunu söylemişlerdi, bende bu şekilde almaya karar verdim iyiki de almışım. Bu arkadaşlara teşekkür ederim.

Bu aralar Önce Söz Vardı adlı programlarına da kafayı taktığım için. Tam okuma zamanı diyerek okudum ve bitirdim.
Patasana Ahmet Ümit'ın 2000 yılında yayınlanan 520 sayfalık, polisiye romanı ve yazarın 3. romanı.

Konusuna gelecek olursam. Kral Pisiris'in başyazmanı olan kitaba da adını veren Patasana'nın o dönemde gizlice yazmış olduğu, tarihte de resmi olmayan tarihin ilk belgeleri olacak olan tabletlerin arkeologların kazı yaptığı Antep'de ortaya çıkması ve etraflarında gelişen cinayetlerin konu alındığı bir roman.

2700 yıl önce yazılan bu tabletlerde Patasana dedesinden, babasına sonra kendisine geçen bir aile geleneği haline gelen saray başyazmanlığının hikayesinden başlayarak 28 adet tabletten oluşan kendi hayat hikayesini anlatmakta.

Esra'nın başkanı olduğu yedi kişilik bir kazı ekibinin, kazı yaptıkları bölgende Patasana'nın tabletlerini bulmaya başlamaları ile aynı zaman da Patasa'nın günlük tarzındaki yaşam öyküsünü de öğrenmeye başlıyoruz. Tabletlerin bulunduğu yerin ise halkın Kara Kabir dedikleri yatıra çok yakın olması halkı rahatsız etmekte ve Kara Kabir'in kazılması dahilin de lanetleneceklerine inandıkları dedikodular baş göstermektedir. Bunun üzerine işlenen cinayetlerin her geçen gün bu lanete inanmaya başlamaları Esra'yı ve ekibini de rahatsız etmeye başlamıştır. Yüzbaşı eşref ve Esra arasında bu olaylarla birlikte bir yakınlaşma olmaya başlamıştır.

Romanda hikaye Esra tarafından anlatılmakta aynı zaman da okuyucu Esra tarafından yönlendirilmektedir. Diğer anlatıcı da tabletleriyle Patasanadır. Patasana ve Aşmunikal aşkını keyifle okuyacaksınız. Roman da Fırat Nehri ile ilgili de bir çok tanımlama yapılıyor özellikle Patasana'nın Fırat Nehrini anlatmasına dikkat etmelisiniz.

Ahmet Ümit diğer romanlarında da olduğu gibi okuyucusunu yine ters köşe yapmayı başarmış bana göre. Bir çok tahmin de bulundum ancak kitabın son sayfalarına kadar katil kim sorusunun cevabını bulamadım.

Ahmet Ümit kitapları arasın da Patasana ilk üçe giremese de su anda dördüncü sırada yer alıyor benim için. En sevdiğim kitabı hala İstanbul Hatırası sonra Bab-ı Esrar ve Beyoğlu'nun En güzel Abisi yer alıyor, sonra da Patasana oldu. Tarih ve Polisiye tarzı kitapları seviyorum. Ahmet Ümit sevdam buradan geliyor galiba. Tarihte benim ülkemin tarihi olunca bende daha çok merak uyandırıyor.
Umarım sizde severek okursunuz.

Daha önceki yayınlarımda Zülfü Livaneli kitaplarından birisi olan Konstantiniyye Oteli adlı romanına yer vermiştim. Okuduğum ikinci romanı da Kardeşim Hikayesi oldu. Zülfü Livaneli'nin 2013 yılında Doğan Kitap tarafından 330 sayfa olarak yayınlanmış bu romanı.

Emekli olduktan sonra küçük bir kasabada yaşamaya başlayan emekli mühendis Ahmet Arslanın hikayesini okuyoruz. Sakin, sessiz ve kitaplarla dolu bir evde, insanlardan uzak bir şekilde hayatını devam ettiriyor.

Genç ve çekici bir kadın olan, Ahmetin de tanıdığı Arzunun bir cinayete kurban gitmesi üzerine kasabaya genç, güzel ve bir o kadar inatçı bir kız gazeteci, kasabadaki cinayet üzerine saygınlığını arttıracak bir haber yapmak üzere kasabaya geliyor. Bu konu ile ilgili haber değeri olan bir haber yapıp en kısa zaman da gazeteye geri dönmek zorunda. Bu cinayet sonucu  Ahmet ile tanışan gazeteci. Onun farklı, ilginç bir kişiliğe sahip olduğunu düşünmeye başlıyor. İnsanlara dokunmadığı gibi kendisine dokunulmasına da hiç bir şekilde izin vermeyen, kıskançlık, nefret, korku, intikam, merhamet, gurur gibi duyguları olmayan bir adam. Egolarından tamamen arınmış biri.
Ahmet'in ikiz kardeşi Mehmet ile ilgili hikayeler anlatması üzerine gazeteci merakına yenik düşerek Ahmet ile daha fazla zaman geçirmeye başlıyor.

İkiz kardeşler gençliklerinde Rusya da yaşamaya başlıyorlar. Kardeşi Olga isminde bir kıza aşık oluyor. Bu aşk tahmine edebileceğimiz den çok daha büyük bir aşk. Mehmet tam Olga'ya kavuşacağını düşündüğü bir anda isim benzerliğinden dolayı kendisini hapishane de buluyor. Böyle yıllar geçiyor. Başına türlü felaketler geliyor. Mehmet'in nasıl hapishaneye düştüğü,kimin şikayet ettiği ve Olga'ya ne olduğu gibi cevapları kitabın sonunda öğreniyorsunuz. Bu olayların beni baya şaşırttığını söylemeliyim.

Kitabın sonunda Arzunun katili de ortaya çıkıyor ve katil de hiç tahmin etmediğim biri çıktı. Kitabın finali ise çok daha farklı bir son oluyor. Sonunu tabiki söylemeyeceğim ancak beklemediğim ve beni şaşırtan bir son oldu.

Kitabın anlatımı ise duru ve akıcıydı. Ahmet'in duygularından arınmış bir adam olması ve farklı bir karakteri olması ve Mehmet'in duyduğu aşk bu iki karaktere de hayran olmama sebep oldu. Hikayenin duru bir dille anlatılmasına rağmen, giderek karmaşık bir hal alması da romanı daha heyecanlı kıldı.

Daha önce blogum da yer verdiğim Konstantiniyye Oteli romanında da aynı şeyleri söylemişim ve düşüncem değişmedi. Livaneli kitaplarının  tasarımını çok kaliteli bulmuyorum. Bu kitabında da aynı şeyi düşünüyorum.
Son olarak kitabın kapağındaki resim Belçikalı bir ressam olan Rene Magritte' nın bir tablosu ve tabloların da yüzleri bezlerle örtülü insanlar çizmesinin de bir sebebi var bu konuyla ilgili de bir araştırma yapın derim.